Sięgając po Słowo Boże...

Ewangelia wg św. Łukasza 10,21-24.

Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie.

 
Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».

 

****

Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć a nie widzieli…, pragnęli  słyszeć, a nie usłyszeli.

 

Można powiedzieć, że mamy szczęście. Widzimy i słyszymy wielkie rzeczy. To nic, że często ich nie rozumiemy. To nic, że wpatrując się w konsekrowana Hostię tak często widzimy tylko opłatek, a słuchając Ewangelii  często myślimy o wszystkim, tylko nie o niej. 

I tak jesteśmy szczęśliwcami. Trzeba tylko mieć nadzieję, że to, co przysłania nam Boga w naszej codzienności, Jezus przemieni swoją mocą. Że jeszcze bardziej otworzy nasze oczy i uszy. Tak, byśmy jak On  co dzień wołali z radością: Wysławiamy Cię, Ojcze…

                                                                                 Rafał Giezda z Warszawy