Sięgając po Słowo Boże...

Ewangelia wg św. Łukasza 2,22-40.
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

«Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą.

Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

****

za: opoka.org.pl

Dzisiejsza Ewangelia zwraca uwagę na wielką moc Ducha Świętego. Natchniony Symeon przychodzi do świątyni, gdzie znajduje się malutki Jezus. W ten sposób wypełnia się obietnica dana Symeonowi, która mówi, że nie umrze, póki nie ujrzy Zbawiciela.

Można tutaj dostrzec nawiązanie do obietnic objawionych św. Małgorzacie Alacoque dotyczących łask za odprawienie dziewieć pierwszych piątków miesiąca z rzędu.

Dla mnie jednak głównym przesłaniem tego fragmentu jest Duch Święty. On nakierowuje nas tak, byśmy byli jak najbliżej Jezusa. Ja osobiście odczuwam wpływ Ducha na moje życie. Pomaga mi, nie tylko na sprawdzianach, ale ogólnie w życiu religijnym. Jan Paweł II przez całe życie odmawiał modlitwę do Ducha Świętego, której nauczył go jego ojciec. To pomagało mu przybliżać się do Boga i pokonywać codzienne trudności.

Myślę, że powinniśmy brać przykład z papieża i pamiętać o Duchu Świętym w codziennej modlitwie.

                                                                Wojtek Gulczyński - Poznań