Sięgając po Słowo Boże...

Ewangelia wg św. Jana 12,1-11.
Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole.

za: serafitki.eu

Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?»

Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział: «Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie». 

Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa.

***

Ktoś, czytając dzisiejszy fragment Ewangelii, może się zastanawiać, dlaczego Pan Jezus, znając Judasza, mimo jego dziwnych zagrywek ciągle trzymał go przy sobie. Dlaczego, wiedząc, że Judasz stanie się zdrajcą, nie oddalił go od siebie, nie wygonił, nie zabronił za sobą chodzić.

Trudne jest to do zrozumienia. Szczególnie w kontekście słów Jezusa: Wprawdzie Syn Człowieczy musi umrzeć, lecz biada temu, przez którego to się stanie. Czyli z jednej strony - Judasz zdrajca, z drugiej - Judasz jako narzędzie do wypełnienia woli Bożej.

Bez względu na to, jak oceniamy Judasza, zawsze musimy mieć w pamięci to, co mówi o nim Ewangelia:  A po spożyciu kawałka chleba wszedł w niego szatan
(J 13, 26-27). A zatem zdradza, fałszywy pocałunek i wydanie na śmierć, były dziełem samego szatana.

Judasz zaprzedał się szatanowi, przez co popadł w beznadzieję. I to właśnie ona była największą karą dla niego. Nie ma w życiu człowieka nic gorszego ponad beznadzieję i bezsens życia.

                                                                           Grzegorz Wasilewski - Płock