Jezus wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. I
oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich
wiarę, rzekł do paralityka: «Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje
grzechy». Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni. A Jezus, znając ich myśli, rzekł: «Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: "Odpuszczają ci się twoje grzechy", czy też powiedzieć: "Wstań i chodź!" Otóż
żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania
grzechów - rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!» On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.
***
Jezus czynił cuda. To prawda. Ale to
było kiedyś, gdy chodził po ziemi, błogosławił, rozmnażał chleby,
chodził po wodzie, uzdrawiał. Można powiedzieć, że ci, którzy spotkali
Jezusa w realu byli szczęściarzami. Co dziś pozostało nam, którzy mamy
to nieszczęście urodzić się 2000 lat po Chrystusie. Czasem narzekamy, że
trudno nam wierzyć i mówimy, że gdybyśmy widzieli znaki i cuda, to
byśmy uwierzyli.
Co jednak zrobić, skoro nie mamy
możliwości realnego, ziemskiego spotkania z Jezusem, a pozostaje nam
jedynie wiara? Odpowiedź jest prosta. Mamy zatroszczyć się o naszą
wiarę. Mamy się przejąć nią i sprawić, że będzie wzrastała. Jak? Po
prostu - przez modlitwę. Modlitwa czyni cuda i sprawia, że nasza relacja
z Jezusem staje się coraz bardziej zażyła. Tego chyba musimy sobie
wszyscy życzyć. Tym bardziej w czasie wakacji.
Tobiasz Kędziora - Barlinek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz