Sięgając po Słowo Boże...

Ewangelia wg św. Łukasza 12,13-21.

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem». Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?» Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa [we wszystko], życie jego nie jest zależne od jego mienia». I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów. I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj! Lecz Bóg rzekł do niego: "Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?"
Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem».

*****

Tak się dzieje z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem. 

Każdy z nas ma potrzebę posiadania. Wielu z nas chce mieć nowy telefon, lepszy komputer, inną konsolę, mp4, bo mp3 już wychodzi z mody. Wielu chce mieć, posiadać, gromadzić… O takich można powiedzieć, że są bogaci, ale czy o takie bogactwo chodzi? Czy o takim skarbie mówi Ewangelia?

 Skarbem jest każdy dobry uczynek; spełniony, kiedy tylko nadarzy się taka okazja. Na pozór błahe zmywanie naczyń po obiedzie, zrobienie zakupów, wytrzepanie dywanów czy wyrzucenie śmieci jest ziarnem, które powinno przynieść plon. Właśnie takim ziarnem mamy wypełnić spichlerze naszego życia. To miłe jest Bogu. Oby się kiedyś nie okazało, że w naszych spichlerzach jest więcej plew niż dobrego ziarna. 

                                                                            Arkadiusz Niewęgłowski - Kraków