Św. Łukasz czczony jest w Kościele jako patron służby zdrowia. Prawdopodobnie sam był lekarzem, o czym świadczyć może liczna terminologia medyczna, którą znajdujemy na kartach spisanej przez niego Ewangelii, np. krwawy pot Jezusa. Dawniej czczono go również jako patrona malarzy, przypisując mu autorstwo rozmaitych wizerunków Maryi.
Osobiści nigdy nie spotkał się z Jezusem. Chrześcijaństwo poznawał u boku św. Pawła, któremu towarzyszył w podróżach misyjnych do Macedonii, Grecji oraz Rzymu. Swoją Ewangelię spisał pomiędzy 70 a 80 r., ponieważ znane mu były np. szczegóły dotyczące zburzenia Jerozolimy. Chociaż w dedykacji Ewangelii wymieniony jest Teofil, wysoki urzędnik rzymski, to jednak jej prawdziwymi adresatami byli chrześcijanie o pogańskim rodowodzie. Łukasz towarzyszył św. Pawłowi aż po egzekucję w 67 r., a potem miał prowadzić ewangelizację w Macedonii, Achai i Galii. Zmarł albo — jak sugeruje św. Grzegorz z Nazjanzu — zginął śmiercią męczeńską w Beocji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz