Czwartek, 29.11.

Ewangelia wg św. Łukasza 21,20-28.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą! Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane. Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą.
 

Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».

 

*** 

Łukaszowy obraz Paruzji, choć może napawać trwogą, pozostawia nam jednak pewien promyk nadziei. Słowa „wyprostujcie się i podnieście głowy, bo zbliża się wasze odkupienie” pozwalają spojrzeć na czasy ostateczne, nie jak na okres którego mamy się lękać, ale którego mamy oczekiwać. 

Czas powtórnego przyjścia Pana nie ma być czasem zagłady, lecz czasem odkupienia. Czy jednak dla wszystkich? Swoje słowa Jezus wyraźnie kieruje do uczniów przez co zawęża krąg tych, którzy bez obawy mogą się „wyprostować i podnieść głowy”. Podstawowym kryterium wydaje się więc być wiara – zwłaszcza, że czas triumfu Chrystusa i tych, co mu zaufali zostaje zestawiony, na zasadzie przeciwieństwa, z czasami pogan. 

Ponadto Pismo Święte wielokrotnie wskazuje  na jeszcze inne kryterium - kluczowe, aby móc przebywać w obecności Boga. Jest nim sprawiedliwe życie. W Psalmie 24 czytamy, iż wstąpić na górę Pana oraz stanąć w Jego świętym miejscu może jedynie ,,człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, który nie skłonił swej duszy ku marnościom”. Księga Mądrości z kolei mówi, że „dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka” oraz, że „nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności”. 

Bycie człowiekiem, którego Biblia nazywa sprawiedliwym, a więc człowiekiem, „który boi się Pana i chodzi Jego drogami”, jest zatem podstawą błogosławionego – szczęśliwego życia. Życia, wypełnionego nadzieją na powtórne przyjście Pana. 

Damian Szczepaniak - Kraków