Po
powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana
i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie
nie poszczą?»
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».
***
Jezus swym nauczaniem i przykładem sprzeciwił się powszechnej praktyce
postu Izraelitów. Nie wymagał specjalnych postów od swoich uczniów,
chociaż sam pościł i nauczał o tej praktyce (Mt 3,2).
Nie występował
nigdy przeciwko postowi płynącemu z ducha, ale piętnował postawę obłudy
w praktykowaniu pobożności. Przywrócił powszechnej praktyce postu
właściwą motywację. Stwierdził, że sytuacja w jakiej znajdują się Jego
uczniowie, jest sprzeczna z praktyką postu, bowiem czas Jego obecności
wśród nich jest okresem wesela. Chrystus jest dawcą radości,
realizującym wyczekiwane Zbawienie. Przewidując swoją Mękę i Śmierć,
zapowiedział także czas postu.
W sytuacji ewangelicznej Jezus po raz kolejny zwrócił uwagę na intencje wszystkiego, co się robi, zwłaszcza praktyk religijnych. Tylko post wynikający z czystej intencji, a nie dla szukania rozgłosu, podoba się Bogu. Post podejmowany ku chwale Bożej nie powinien wiązać się z mniejszą troską o swój wygląd zewnętrzny, ale z zachowywaniem pogody ducha, miłości bliźniego i poszukiwaniami sprawiedliwości (Iz 58, 2 -11).
Na podstawie: Komentarz, [w:], Pismo Święte. Starego i Nowego Testamentu, wyd. Święty Paweł, 2008r., Radom.
tekst opracował
Patryk Żołubak - Nowa Sól
Patryk Żołubak - Nowa Sól
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz