Poniedziałek, 4 lutego

 Ewangelia wg św. Marka 5,1-20.

Jezus i uczniowie Jego przybyli na drugą stronę jeziora do kraju Gerazeńczyków. Ledwie wysiadł z łodzi, zaraz wybiegł Mu naprzeciw z grobów człowiek opętany przez ducha nieczystego. Mieszkał on stale w grobach i nawet łańcuchem nie mógł go już nikt związać. Często bowiem wiązano go w pęta i łańcuchy; ale łańcuchy kruszył, a pęta rozrywał, i nikt nie zdołał go poskromić. Wciąż dniem i nocą krzyczał, tłukł się kamieniami w grobach i po górach. Skoro z daleka ujrzał Jezusa przybiegł, oddał Mu pokłon i krzyczał wniebogłosy: «Czego chcesz ode mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Zaklinam Cię na Boga, nie dręcz mnie!». Powiedział mu bowiem: «Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka». I zapytał go: «Jak ci na imię?» Odpowiedział Mu: «Na imię mi Legion, bo nas jest wielu». I prosił Go na wszystko, żeby ich nie wyganiał z tej okolicy. A pasła się tam na górze wielka trzoda świń. Prosili Go więc: «Poślij nas w świnie, żebyśmy w nie wejść mogli». I pozwolił im. Tak duchy nieczyste wyszły i weszły w świnie. A trzoda około dwutysięczna ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora. I potonęły w jeziorze. 

Pasterze zaś uciekli i rozpowiedzieli to w mieście i po zagrodach, a ludzie wyszli zobaczyć, co się stało. Gdy przyszli do Jezusa, ujrzeli opętanego, który miał w sobie legion, jak siedział ubrany i przy zdrowych zmysłach. Strach ich ogarnął. A ci, którzy widzieli, opowiedzieli im, co się stało z opętanym, a także o świniach. Wtedy zaczęli Go prosić, żeby odszedł z ich granic. Gdy wsiadł do łodzi, prosił Go opętany, żeby mógł zostać przy Nim. Ale nie zgodził się na to, tylko rzekł do niego: «Wracaj do domu, do swoich, i opowiadaj im wszystko, co Pan ci uczynił i jak ulitował się nad tobą». Poszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dekapolu wszystko, co Jezus z nim uczynił, a wszyscy się dziwili.

 ***

Człowiek w całej swojej istocie, jako dzieło stworzone rękami Boga, otrzymał w darze wolną wolę. Każdy z nas obdarzony tym przymiotem ma zdolność i szansę wyboru. Niekiedy bywa tak, że od jednego, maleńkiego wyboru zaczyna zależeć całe nasze życie. Wszystko zaczyna przybierać efektu kuli śnieżnej, która w raz z nabierającą prędkością, staje się coraz większą. Tak też jest z grzechem, każdy kolejny rok zniewala nas coraz bardziej. Szatan w swoich planach i przebiegłości nie ujawnia się nam od razu. Działa pod przykrywką omamiając i wciągając nas w swoje sidła, aż do osiągnięcia celu – przejęcia kontroli nad naszym życiem. I nie działa on w pojedynkę, kiedy zostaje otwarta furtka wysyła on swoje szeregi, by każde z kolei nas obezwładniało. 

A wiele jest ich: poprzez odcięcie nas od źródła, czyli modlitwy, przez wszelkie przyjemności np. internet, fałszywe hobby, pornografię, narkotyki, alkohol, pracoholizm, itd. Po jeszcze cięższe działania. Zniewolenie grzechem utrudnia nam funkcjonowanie, cierpimy, nie potrafimy osiągnąć upragnionego spokoju duszy. Potrzebujemy uzdrowienia, tak potężnej Łaski, którą możemy otrzymać dzięki Jezusowi, który ma moc wypędzenia zła i uwolnienia nas od tego. 

Opętany człowiek w Ewangelii św. Marka miał wielkie szczęście, że namacalnie spotkał stąpającego po ziemi żywego Jezusa Chrystusa. My mamy Go w Sakramencie Pojednania, w Eucharystii, utajonego w Najświętszym Sakramencie. Dar i łaska uzdrowienia płynie z rąk kapłana, wybranego z tłumu następcy apostołów, który w imię Jezusa Chrystusa uwalnia nasze ciało i duszę z sideł szatana. Każdy z nas może otrzymać łaskę uzdrowienia, potrzeba naszej woli, pokory i zaproszenia Jezusa do tego, by zaczął działać w naszym życiu.

Maciej Kornalski Wrocław